Historia: Dzisiaj 78. Rocznica Bitwy Ochotnickiej

Kolumny marszowe wroga rozpoczęły przeczesywanie rozległego terenu – od Lubania po Przełęcz Knurowską. Niemcy posuwali się górskimi drogami i ścieżkami do Ochotnicy – ruszając od Huby, Knurowa, Maniów, Kluszkowiec, Szlembarku, Krościenka po masyw Lubania. Tego samego dnia tj. 18 października 1944 r. koło południa inna kolumna hitlerowców rozpoczęła marsz od Kamienicy – Zasadnego w kierunku Gorca. Paląc za sobą bacówki, zeszła potokiem Młynne do centrum Ochotnicy. W tym dniu, w rejonie samego kościoła w Ochotnicy Dolnej znajdowało się ponad 500 Niemców.

 

Pierwsze dwa dni wojny były próbą wypędzenia Niemców z Ochotnicy przez ataki z zaskoczenia połączonych oddziałów ,,Gryfa”, ,,Lamparta”, płk. ,,Griszy” oraz ,,Borowego”. W trzeci dzień bitwy (20 października) walki odbywały się w górach. Partyzanci wycofując się w stronę Gorca, ostrzeliwali wroga z ukrycia. W wyniku walki na Przysłopie nad Skałką zginął plut. Władysław Pisarski ,,Piwonia”, rannych zostało dwóch partyzantów, kilku, wraz z sanitariuszką ,,Jedynaczką” dostało się do niewoli.

22 i 23 października był finałem bitwy. Niemcy (w liczbie 2000 ludzi) po trzecim szturmie zdołali opanować obóz partyzantów sowieckich, gdzie spalili wzorową bacówkę. Oddział partyzantów nie poniósł większych strat w porównaniu do wroga, którzy (według relacji miejscowej ludności) wywozili autami rannych i zabitych. Niemcom nie udało się zniszczyć oddziałów polskich i sowieckich. Partyzanci unikali kontaktu z wrogiem, atakowali szybko i z zaskoczenia, a przez to zadawali dotkliwych strat.

Fotografie ze zbiorów Tadeusza Morawy przedstawiają niektóre z miejsc, gdzie doszło do potyczek partyzantów z oddziałami wroga.