Zakończenie Oktawy Bożego Ciała i poświęcenie wianków

Parafianie wraz z kapłanem proszą w modlitwę Boga, aby otaczał swoja opieką łąki, pola, lasy i pozwolił im wydać obfite zbiory. Ksiądz święci przyniesione wianki sporządzone z kwiatów i ziół leczniczych, które są symbolem ludzkiej pracy, a także utożsamiają dar Boży służący ludziom i wszelkim stworzeniom.

Wianki plecie się są zazwyczaj z kopytnika, rumianku, róż, mięty, rozchodnika, macierzanki, poziomki, koniczyny i jaśminu. Do teraz przypisuje się wiankom leczniczą moc i działanie ochronne. Dawniej wierzono, że zapobiegają urokom i odpędzają czarownice. Zarówno poświęcone ziele z wianków jak i brzozowe gałązki wzięte z ołtarzy podczas procesji mają chronić przed burzą i pożarami, a także przed gradobiciem i szkodnikami na polach. Ukruszone ziele z wianków stosowano do sporządzania leczniczych herbat oraz do okadzania roślin i zwierząt. Wianek powinno przechowywać się przez cały rok, nie wolno go wyrzucić, gdyż jest poświęcony a po roku można go spalić.